Ślubne bukiety bywają bardzo różne. Ten był wyjątkowy.
W dobie filmów i zdjęć wszelkie kompozycje i utrwalanie ich w romantycznej otoczce sięga już prawie zawodowstwa. Tak więc śluby i podobne uroczystości to doskonały moment, aby uwiecznić to, co ważne w sposób nietuznkowy i artystyczny. Mam tu kilka, żeby nie powiedziec kilka tysięcy zdjęć ale wrzucę autentycznie tylko kilka, aby pocieszyć oko i wracać do miłych wspomnień.
Kontynuując temat rodzinnej uroczystości, wrzucę kilka zdjęć z samego wesela. Jak łatwo się domyślić, jedynym tańcem na weselu był taniec panny młodej z ojcem i pana młodego z panną młodą. Kiedyś wesela w środowisku grup protestanckich były bez tańców.
Wesele odbywało się w tej samej sali, w której udzielany był ślub.
Krojenie tortu weselnego i częstowanie nim dotyczy tylko pary młodej. Zwyczaj częstowania gości tortem weselnym na Filipinach nie jest znany.
Ozdoby stołu weselnego.
Ozdoby stołu weselnego.
Różnorodność owoców i dań.
Ozdoby stołu.
Ślub w pięknym stylu został zawarty. Została proza życia...i wspomnienia najpiękniejszego momentu.
Tak pisałam wcześniej, wspomnę nieco o samej uroczystośći. Ślub odbył się w Legazpi, w hotelu Alicia na drugi dzień po tajfunie. Miasto oraz cała okolica bliższa i dalsza niestety stały pod wodą i nie wszyscy goście dotarli. Sam hotel złożony z dwóch części po dwóch stronach jednej z głównych ulic miasta prezentował się nie źle. Prezencja jego była bardziej okazała wewnątrz, niż na zewnątrz ale biorąc trudne warunki klimatyczne dla takich obiektów i w ogóle elewacji zewnętrznych można powiedziec, że wszystko było w porządku.
Wejście do hotelu od strony ulicy.
Hotelowa restauracja w świątecznych klimatach Bożego Narodzenia.
Sala weselna.
Wnętrze sali przed ceremonią zaślubin.
Ślub odbył się w obrządku protestanckim, a ściślej mówiąc zielonoświątkowym. Ślubu udzielał lokalny pastor miejscowego zboru. Samo przygotowanie uroczystości miało wiele cech amerykańskich. Wiele druhen i drużbantów ubranych w podobne stroje. Dzieci zaangażowane w udział uroczystości. Jedynie bardzo filipiński zwyczaj był związany z pierwszym tańcem, podczas którego koperty z datkami przypina się w ozdobnych kopertach bezpośrednio do pary młodej agrafkami lub szpilkami. Jeśli panna młoda nie jest w ciąży, ślub musi się odbyć wg lokalnych zwyczajów, w godzinach porannych. Wesele średnio trwa 4 godziny i można powiedzieć, że jest po sprawie. Tak też było w naszym wypadku. Ślub odbył się około 14, ze względu na nas Europejczyków - to była najpóźniejsza możliwa pora. Propozycja godziny zawarcia ślubu była z samego rana, na 9-10, co dla nas jest trochę dziwne. Uroczystość zakończyła się definitywnie do godziny 22. W naszym przypadku, wesele było bezalkoholowe, udane i radosne. Nic nie zakłóciło tego pięknego dnia. Po południu nawet przestał padać daszcz i wyszło słońce.
Wspominając piękno lazurowego błękitu zarówno morza jak i nieba, trudno nie wzbudzić tęsknoty za miejscami, które sa jednymi z najpiękniejszych. Trudno się nie zgodzić, że w tych miejscach urlopowa pogoda jest gwarantowana, nie biorąc pod uwagę pór deszczowych. Kiedy codziennie rano siedziałam w hotelowej restauracji przy kawie, słuchając choćby Chrisa Rea, który sączył się z radia ustawionego na recepcji odczuwałam niekłamaną radość z przebywania w tamtym miejscu. I nie szkodziło, że piasek był wulkaniczny, bowiem woda okazała się ciepła i przyjemna, kiedy szło się naprawdę długo w głąb morskiej płycizny.
Wieczór w Amor Resort na wyspie Luzon
Kiedy zapadał zmierzch a w oddali widać było kilometry zapalonych rybackich lampek miejscowych rybaków, którzy noca wypłynęli na łowiska. Kiedy z powodu mojej białej skóry okazywalam się najpiękniejszą, zwłaszcza dla miejscowch dziewczynek krzyczących do mnie z plaży "hej piękna". Filipiny to piękne miejsce, które warto odwiedzić przynajmniej raz w życiu.
Siedząc na lotnisku w Legazpi w drodze powrotnej znowu odczuliśmy co to znaczy zmienić godzinę odlotu samolotu. Posiłkując się informacjami z portali społecznościowych wiem już, że zwłaszcza nasi rodacy nienawidzą miejscowych linii lotniczych za te zmiany. Mnie wydaje się to naprawdę śmieszne. To prawda, też siedzieliśmy trzy godziny dłużej w oczekiwaniu na nasz samolot ale złość i przeklinanie linii lotniczych są śmieszne. Wyznaję zasadę, że ten czas lepiej spożytkować na inne ciekawe rzeczy. Jeśli ktoś ma z tym problem, to powinien siedzieć w domu na kanapie. W Legazpi na lotnisku jest kilka dużych telebimów, z których na jednym wyświetlane sa mecze koszykówki. Dla tych, którzy lubią je oglądać, czas płynie dużo łatwiej. W czasie naszego oczekiwania linie lotnicze wydały oczekującym posiłek, ponieważ spóźnienie odlotu kilku samolotów wyniosło 3 godziny i jest to czas graniczny od którego zależy wypłata odszkodowania za opóźniony lot. Zresztą, w obrębie Luzon zawsze można wybrać autobus jako alternatywę podróży. Co prawda jest nieco dłużej bo na przykład w to miejsce skąd my lecieliśmy do Manilii trzeba podróżować 12 godzin, natomiast samolotem około 30 minut.
