Życie, strona 11

To jest niesamowite, ile Bóg uczynił dla człowieka. To niesamowite, że zna każdego po imieniu, wie o nim wszystko, zna rowniez nasze tajemnice. Słyszy nasze myśli, każde wypowiedziane słowo - nie tylko te dobre, słyszy niepotrzebnie wypowiedziane słowa, słyszy bluzgania, słyszy kłamstwa. Widzi nasze zamysły, również wtedy, kiedy są złe. Pomyśl, pewnego dnia umrzesz. Ja też, jak każdy. Staniemy przed Bogiem. Nie musisz w Niego wierzyć. Wtedy zdziwisz się jeszcze bardziej, że musisz stać przed kimś, w kogo nie wierzyłeś. Przestanie istnieć pojęcie czasu. Biblia mówi, że trzeba będzie zdać sprawę z każdego niepotrzebnie wypowiedzianego słowa. Pomyśl jeszcze raz. Jak długo będziesz stał i zdawał sprawę z każdego słowa. Dziś nie pamiętasz, co powiedziałeś wczoraj. Doświadczyłam podsłuchów, które po wielu dniach i tygodniach przypominały mi moje słowa, które zmuszały do refleksji, do stanięcia przed grafiką moich słów. Ktoś posuwał się do tego, aby robić przedstawienia, z tego, co powiedziałam. Jeśli teraz jest to możliwe, kiedy staniesz przed Bogiem możesz mieć prawdziwy kłopot. Zobaczysz film, który pokaże zapomniane szczegóły Twego życia. Czy jesteś na to gotowy?

Ponieważ już dziś znam smak przypominania zapomnianych kwestii, przyjęłam Boże usprawiedliwienie i Jezus zamieszkuje w moim sercu. Jestem uratowana. Bóg mówi, że każdy, kto wyzna swoje grzechy, odwróci się od nich i przyjmie Jezusa jako swego Pana jest uratowany. Nie będę musiała zdawać sprawy bo ofiara Jezusa mnie oczyściła z przeszłości. Jestem odkupiona krwią Jezusa. Dziękuję Ci za to Panie Jezu!!! 

Ale co ty zrobisz z tym faktem? Dziś jeszcze możesz zadecydować o swojej wieczności. Jutro, kiedy się zestarzejesz, może się zdarzyć, że nie będziesz mógł podjąć żadnej decyzji. Nie wiesz co zdarzy się za chwilę . Pomyśl o swojej wieczności i dobrze zdecyduj. Ważą się twoje losy. Narazie są w twoich rękach. 

Ps. 63:2-6

2. Boże! Tyś Bogiem moim, ciebie gorliwie szukam, Ciebie pragnie dusza moja; Tęskni do ciebie ciało moje, Jak ziemia zeschła, spragniona i bezwodna. 3. Tak wyglądałem ciebie w świątyni, By ujrzeć moc twoją i chwałę twoją, 4. Gdyż lepsza jest łaska twoja niż życie. Wargi moje wysławiać cię będą. 5. Tak błogosławić cię będę, póki życia mego, W imieniu twoim podnosić będę ręce moje. 6. Dusza moja nasyca się jakby szpikiem i tłuszczem, A usta moje będą cię wielbić radosnymi wargami.

 Wałkoniąc się na kanapie, spoglądam przez otwarte drzwi balkonu na przepiękną przyrodę i wsłuchuję się w dźwięki śpiewu ptaków. Wszystko to sprawia, że odnoszę wrażenie, że moja historia została wreszcie za mną. Być może jednak otworzę wejsciowe drzwi a zawierucha życiowej historii znów wtargnie na moją wycieraczkę. Puki co, miło jest resetować się w ciszy i spokoju, zaciągając głęboki oddech świeżym spokojnym powietrzem. Nie ma tu nikogo. Aż trudno uwierzyć, że to możliwe. Może się mylę, ale doskonałość wszechobecnego spokoju wypełnia mnie radością po brzegi. Pewnie to tylko chwilowe, ale było warto wciągnąć to ciche powietrze głęboko w płuca. Bóg jest źródłem pokoju i spokoju. Bóg zawsze przychodzi o czasie i nigdy się nie spóźnia. To jest doskonałą informacja. Kiedy już nie dajesz rady unieść więcej, kiedy problemy cię przerastają, Bóg czeka, aby zabrać twój ciężar. To dobra nowina! 

 Słuchając chrześcijańskich songów na Bożą chwałę wykonywanych przez ludzi różnej narodowości i w różnych językach, przypominam sobie, jak jeszcze przed chwilą moim tropem podążały personaże podobne do tych, które oglądałam lub słuchałam. Rzeczywiście, muszę przyznać, że ktoś wkładał w to dużo sił i środków, aby zaistnieć w moim życiu. Cieszę się, że teraz mogę ukierunkować to wszystko właściwie. Czasem to było bardzo trudne, czasem śmieszne ale to znaczy, że potrzebujesz nie mnie ale, Żywego Boga. Cieszę się, że Bóg postawił mnie na Twojej drodze i, że to ja mogę Ci mówić o Nim. Zobacz, Dobra Nowina z Biblii jest dla Ciebie. 

Ps. 65:2-6

2. Tobie należy się chwała, Boże na Syjonie, I tobie należy spełnić śluby. 3. Ty wysłuchujesz modlitwy, Do ciebie przychodzi wszelki człowiek 4. Z wyznaniem grzechów. Gdy zbytnio ciążą nam Występki nasze, Ty je przebaczasz. 5. Błogosławiony ten, którego Ty wybierasz i dopuszczasz, By mieszkał w sieniach twoich; Nasycimy się dobrami domu twego, Świętością przybytku twego. 6. Przedziwnie wysłuchałeś nas w dobroci, Boże zbawienia naszego, Nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich.

Dzisiaj, w dobie konieczności posiadania przysłowiowego papieru praktycznie na wszystko, więcej jest teoretyków niż praktyków. Cała rzesza ludzi posiada teoretyczne kwalifikacje do zawodów, profesji, zajęć, tematów itd. Kiedy jednak chcielibyśmy zobaczyć praktycznie posiadane kwalifikacje, okazuje się, że przysłowiowy kandydat ma nie wiele do zaoferowania. Tak jest z praktycznym życiem chrześcijanina. Cała masa ludzi jest przypisana do jakichś organizacji. Cała masa ludzi wypełnia wiele obrządków wynikających z przynależności do organizacji. I cała masa ludzi nigdy nie spotkała osobiście Jezusa. Kiedy mówię o osobistym spotkaniu z Jezusem, ludzie pytają mnie czy miałam śmierć kliniczną, czy zstąpił do mnie może Anioł a może inna nadprzyrodzona sytuacja jest moim udziałem. 

Chcę wyjaśnić, że osobiste spotkanie odbywa się kiedy zaczynasz szukać Boga szczerze w swoim sercu, kiedy wyznajesz Bogu swoje grzechy i odwracasz się od nich i nie chcesz ich więcej popełniać. Kiedy już masz czyste serce, wtedy Bóg przychodzi do Ciebie w swoim Słowie. W Swoich obietnicach. I wtedy wstępuje do serca i mieszka w nim, nadając życiu nowy kierunek, nowy sens, zabiera strach, smutek, złość i wypełnia radością, pokojem, dobrocią i możesz się tym dzielić z innymi. Daje ci też pewność zbawienia bo to jest Jego największa obietnica. 

Jeśli zadawała Cię tylko papier, bez praktyki nigdy nie możesz być fachowcem. Jeśli zadawała cię tylko przynależność do organizacji, Jezus nie ma nic do roboty w twoim sercu i życiu. Liczy się szczere serce. Napisane jest, że Bóg przechadza się po ziemi i szuka swoich dzieci. Nie wszyscy są Jego dziećmi. Czy jesteś Jego dzieckiem? 

Obj. 3:15-22

15. Znam uczynki twoje, żeś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! 16. A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich. 17. Ponieważ mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, żeś pożałowania godzien nędzarz i biedak, ślepy i goły, 18. Radzę ci, abyś nabył u mnie złota w ogniu wypróbowanego, abyś się wzbogacił i abyś przyodział szaty białe, aby nie wystąpiła na jaw haniebna nagość twoja, oraz maści, by nią namaścić oczy twoje, abyś przejrzał. 19. Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam; bądź tedy gorliwy i upamiętaj się.20. Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną 21. Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na jego tronie. 22. Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów.

Dziękuję, usłyszałam za sobą głos. Pewnie, że to nie było moje miejsce. Ale gdyby nawet było, na moje ryzyko? Kto ma prawo do podejmowania decyzji dotyczących mojego życia? Ktoś jednak wciąż uzurpował sobie takie prawo a ja musiałam z tym żyć. Wcześniej spotkałam go wchodzącego do lekarskiego gabinetu w białym kitlu. Czyżby tam przedstawiał się jako lekarz? Za każdym razem był wypełniony pozorną wesołością bo przecież wciąż jest za moimi plecami a ja go nie rozpoznaję.

Przy kolejnych przypadkowych spotkaniach, mnie wcale nie towarzyszyła wesołość. Nie jestem też zainteresowana tożsamością z metra ciętego jegomoscia. W przeciwieństwie do niego. To on analizował moje wyniki badań, chcąc dowiedzieć się o mnie jak najwięcej. Nie wspomnę o innych wybrykach w owym gabinecie. Wybaczam.

Tymczasem przenikają mnie różne myśli, zwłaszcza kiedy dokonuję obserwacji zewnętrznego świata. Czasem nasze doświadczenia przypominają pobity ekran telefonu. Niby szybka stłuczona ale wciąż jeszcze widać coś z podspodu. Jeśli jest ustawiony piękny obrazek ekranu, wciąż przypomina właścicielowi jak było wcześniej. Z czasem przestajemy dostrzegać pobite szkło i przyzwyczajamy się do nowej rzeczywistości. Tak jest z życiem. Często jesteśmy skruszeni lub potłuczeni z czasem jednak przestaje nam to przeszkadzać a nawet umiemy poruszać się z bagażem. Ponieważ wszystkie pozostałe funkcje są sprawne, żyjemy tak, jakby się nic nie stało. I rzeczywiście, moc do takiego życia daje tylko Bóg. W innym przypadku każde zadrapanie, każda rysa i każda dziura powodują przerwę poprawnie działającego układu. Pojawia się smutek, żal, złość, agresja, depresja, które prowadzą do trwałych uszkodzeń systemów. Bóg jest tym, który scala i uzdrawia. Dlatego też chcę mówić o Jego wielkości, dobroci i wyzwoleniu. Sięgnij po to, co jest wartościowe i nie trać czasu na nieważne rzeczy. 

Mar. 12:28-34

28. I przystąpił jeden z uczonych w Piśmie, który słyszał, jak oni rozprawiali, a wiedząc, że dobrze im odpowiedział, zapytał go: Które przykazanie jest pierwsze ze wszystkich? 29. Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest to: Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest. 30. Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej. 31. A drugie jest to: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Innego przykazania, większego ponad te, nie masz. 32. I rzekł do niego uczony w Piśmie: Dobrze, Nauczycielu! Prawdę powiedziałeś, że Bóg jest jeden i że nie masz innego oprócz niego; 33. I że jego miłować z całego serca i z całej myśli, i z całej siły, a bliźniego miłować jak siebie samego, to znaczy więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary. 34. A Jezus, widząc, że on rozsądnie odpowiedział, rzekł mu: Niedaleki jesteś od Królestwa Bożego. I nikt nie śmiał go już więcej pytać.

Czasem wybierasz się w dłuższą podróż. Czasem krótszą. Podróż życia wydaje się taka długa, ale tylko na początku. Kiedy mijasz znak z napisem pięćdziesiąt, możesz zacząć odliczać ile zostało Bożych narodzeń do mety. Szacunkowo. I wtedy okazuje się, że ta podróż nie była taka długa. Kiedy patrzysz wstecz, widzisz ile się zdarzyło. Możesz żałować niektórych decyzji i zdarzeń, bądź nie. Nie mozesz jednak pozostać bierny w ocenie przeszłości. Myślisz o sukcesach i porażkach. Definiujesz swój sukces i obliczasz trajektorię porażki z matemtycznym prawdopodobieństwem dlaczego zdarzyła się właśnie Tobie.

Ale czy to była porażka? Wszystko zależy od końcowej oceny testu egzaminu. Każdy zadaje sobie pytanie bo jest istotą myślącą. W tym pytaniu nie ma jednak zawartej odpowiedzi, bowiem odpowiedź definiuje przeżycie, determinację, poszukiwanie i znalezienie. To sukces. 

 Ps. 62:2-3,6-8.

2. Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej. Od niego jest zbawienie moje, 3. Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję. 6. Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, Bo w nim pokładam nadzieję moją! 7. Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję. 8. W Bogu zbawienie moje i chwała moja; Skała mocy mojej, ucieczka moja jest w Bogu.