Życie, strona 23

Moja historia jest nietuzinkowa. Czasem myślę, że to źle a czasem, jak dzisiaj, że to dobrze. Kiedyś uciekałam przed wieloma rzeczami i tematami, które mnie przerosły, dziś jednak myślę, że dorastam do zderzenia się z nimi i mam nadzieję, że nic już nie zmusi mnie do ucieczki. Życie jest krótkie i takie ciekawe. Przecież tyle się zdarza, zwłaszcza moje jest bogate w doświadczenia. Spróbuję jeszcze raz. Może znów będzie fajnie? A może jeszcze fajniej. Może tym razem jednak uda mi się ukraść te przysłowiowe konie a może jeszcze w dobrym towarzystwie? Kto wie... 

O świcie, kiedy zasypiasz po raz kolejny i tym razem wydaje ci się, że ten sen jest najlepszy i najdłuższy miewasz sny niczym wizje. I oto w czasie, kiedy znowu niczego ci nie wolno widzisz uliczkę wypełnioną nocną wilgotną mgłą, przez co uliczne oświetlenie nie jest tak wyraźne, jakbyś chciał. Wiesz jednak, że idziesz tą uliczką do umówionego miejsca, które znane jest tylko niewielu. Twoja droga prowadzi do schodów, które skręcają w dół. Ich kamienne stopnie, słabo oświetlone powodują, że szukasz poręczy, której nie znajdujesz. Schodzisz więc powoli, aby się nie poślizgnąć, naciskasz klamkę solidnych drewnianych drzwi i popychasz je do wewnątrz. Nagle czujesz woń rozgrzanego powietrza wymieszanego z alkoholem, tytoniem, gorącym jedzeniem i w tym wszystkim czujesz zapach perfum... I wtedy właśnie budzisz się bo wiesz, że w świecie, kiedy ktoś znowu wykorzystuje sytuację i zabrania prawie wszystkiego, do życia budzi się podziemie. Wszystko, co żyło dotychczas na zewnątrz, teraz znowu przenosi się do środka. Życie zaczyna przypominać to, co dziś znane jest tylko z literatury. Gdzieś, kiedyś ludzie spotykali się, żeby grać w karty, plotkować, pić koniak. Gdzieś, kiedyś przenosili ważne informacje z ucha do ucha, po cichu...handlowali złotem, końmi i diamentami. I oto znowu jakby deja wu, może nie z Twojego życia ale znasz już to... To właśnie teraz zaczyna się od początku...tylko teraz jest jeszcze internet. 

Powietrze ociepla się żeby znów się ochłodzić i tak każdej wiosny aż do ustatkowania się pogody, kiedy można wreszcie przesiedzieć w fotelu wieczór na tarasie bez obawy zmarznięcia. Gorącą herbata paruje a filiżanka zaprasza do przytulenia. Tak patrzę tu i tam, i sobie myślę, że czasy, w których przyszło nam żyć są okrutne. Zbieranie informacji, podglądanie, podsluchiwanie... Ktoś powie, że przesadzam. Otóż wszystko zalezy od doświadczeń. Na szczęście one są i to prawdziwe, dlatego też nie dajemy się więcej nabrać na plewy. Wszystko co wygląda jak złoto należy dokładnie sprawdzić czy nim jest i trzymać się zasad, które są niemodne dzisiaj. Zasady jednak jeśli są, są trwałe i nieprzemijające i pozwalają cieszyć się życiem bez obawy wdepniecia w coś, co przyklei nam się do podeszwy i trudno będzie usunąć zarówno konsystencję jak i odór.

No i wreszcie przyszedł dzień, kiedy mogłam przygotować podłoże i posadzić zarówno hortensje jak i pozostałe przygotowane rośliny. Tak więc zgodnie z planem na wcześniej przygotowanym kawałku ziemi posadziłam moje hortensje, hosty, serduszka okazałe, maki i inne starannie wybrane rośliny. Niestety, niektóre z nich nie były w najlepszej kondycji i trzeba poczekać, aby się przekonać czy coś z nich naprawdę będzie.

Kupiłam kolejne rośliny, ziemię w paczkach, cebulki, kłącza, nasiona i sądzę, że to doskonały czas na zaplanowanie małego fragmentu ziemi w mocno widocznym miejscu, zresztą całe moje życie jest jak ten mały kawałek ogrodu w widocznym miejscu. Czasem chce mi się coś opowiedzieć ale jak przemknie mi przez głowę choćby fragment z przeszłości, cała chęć umyka bezpowrotnie. I na pytanie z przeszlosci: kim pani jest? Chce mi się wciąż odpowiadać tak samo: nikim i chcę, żeby tak zostało.

Oczywiście ta odpowiedź była aktualna wtedy. Dziś jest dziś.

 Tak wie wracając do meritum, plan jest taki, aby odmłodzić fragment ogrodu. Zadanie dziecinnie proste, ponieważ prawie nic tam nie rośnie. Trzeba więc przygotować podłoże i zająć się nasadzeniem wybranych roślin.

Głónymi roślinami w tym miejscu będą trzy krzewy pięknych hortensji. Jedna z nich to słynna Vanilie Fraise, z kwiatami w doskonałym kolorze różu, pozostałe dwie w kolorystyce od delikatnie zielonej poprzez biel do ecru czyli Diamantino i Sweet Summer. 

W tle znajdą się funkie w różnej kolorystyce, piwonia, mak, zawilec japoński, serduszka okazałe oraz trawy rozplenica, festuca, niedźwiedzia i małe primulki, dzwonki karpackie i pewnie coś jeszcze.

Tymczasem trzeba pomyśleć co zrobić z nielicznymi hiacyntami i tulipanami z tego miejsca, bo choć jest ich tylko kilka, szkoda będzie je zniszczyć. A zatem przesadzę je w inne, bardziej dogodne miejsce i rozpocznę plantowanie ziemi z dodatkiem torfu wysokiego, aby zakwasić podłoże moim nowym nasadzeniom. Już się cieszę na samą myśl o efekcie końcowym.