Życie, strona 21

Na moje nieszczęście, a może szczęście w życiu doświadczyłam wielu sytuacji, które były odjechane, irracjonalne lub zwyczajnie durne. Dzięki nim, wyciągnęłam wnioski, uporządkowałam co było trzeba i dziękuję Bogu, za wszystko. Widzę wokół wielu pogubionych ludzi, którzy często są narzędziami tych, którzy są zamożniejsi i bez sumienia. Wiem też, że gdybym zrobiła to, co chcą, usłyszałabym diabelski chichot roznoszący się niczym leśne echo. 

Otóż, po mimo tego, że kiedyś, ktoś nie zrozumiał intencji żartu i sytuacji i bardzo chciał instrumentalnie mnie wykorzystać, dzięki Bogu, to się nie zdarzyło.

Za to zdarzyło się coś innego. Zweryfikowałam swoje życie. Zobaczyłam co jest naprawdę cenne. Nadałam wartości temu, co istotnie jest cenne. I nie zamierzam tego porzucać, tym bardziej, że nie ma nic cenniejszego, niż mam. 

 Po mimo, wciąż niszczącej władzy ludzkiej zemsty, pomysłowości i wszechobecnego pieniądza i dostrzegania zaplanowanych działań, mających złamać mnie od wewnątrz, zaznaczam, że można być wolnym nawet w więzieniu, rozumiejąc to symbolicznie lub dosłownie. Wolność jest stanem ducha i duszy. Moja wolność czerpana jest z relacji z Bogiem. Dla wielu to głupie i trywialne ale Biblia o tym mówi. I to jest źródło mojej radości, siły i pokoju.

Obyś poznał to, co ja poznałam. Inaczej nigdy tego stanu nie zrozumiesz. 

Generalnie otaczają mnie ludzie, których sama wybieram. Może z wyjątkiem kilku miejsc, gdzie niezależne okoliczności sprawiły poznanie kilku innych osób. Poza tym cieszy mnie fakt, że nie muszę przebywać prywatnie w towarzystwie, które jest mocno męczące. Co prawda jest wokół mnóstwo much, szerszeni, os i innych kręcących się insektów, które nie mając nic do zaprezentowania wciąż się kręcą. Trzeba przyznać, robią ruch. Czasem dym, czasem smród. Często muszę się odganiać bo są jak gzy, które dotkliwie kąsają. Na szczęście można się obronić i dolegliwości są krótkotrwałe bądź do przeżycia. Ale czasem popada w bliższe otoczenie ktoś, kto jako podatny na teorie mnie obce, usiłuje wpłynąć na zmianę moich poglądów. Kiedy to się nie udaje, słyszę za sobą syk żmij, że jak to możliwe skoro była tak gęsto tkana sieć. I wtedy zwykle żmija w emocjonalnym zapędzie uruchamia gruczoł jadowy i usiłuje wbić mi go boleśnie w ciało. Z różnym skutkiem. Mimo moich doświadczeń, dziękuję Bogu, że daję radę.

Jakie masz hobby? - pada pytanie

Kwiaty - odpowiadam i dodaję zdjęcia dorodnych lilii, które uprawiam w moim ogrodzie. I wtedy okazuje się że jestem nudna bo nie pije, nie lubię tańczyć a moje zamiłowania nie pokrywają się z większością spotkanych jednostek. Nawet zamiłowanie do podróży, których nie odbyłam aż tak wiele nie poprawia sytuacji. I bardzo dobrze, bo przecież nie chodzi o to, żeby się z kimś porównywać, komuś dorównywać ale cieszyć się swoim życiem, czuć się ze sobą dobrze i być we właściwym miejscu i czasie.

No i oczywiście pytanie o wiek. Nienawidzę tego pytania, ale to niestety nie zmienia sytuacji. Ludzie lubią się porównywać. Kiedy wyglądasz gorzej, poprawiasz ich samopoczucie. Na twoim tle lubią się pokazać a ich próżność zostaje na chwilę zaspokojona. Radość jest niewysłowiona. Kiedy jednak okazuje się, że to na Twoim tle wyglądają gorzej, rozpoczyna się batalia nienawiści. Ileż przykrych spojrzeń, które z czasem zamienią się w słowa. Powoli będą starali się zepsuć Twój dobry nastrój, bo nie możesz wyglądać lepiej. To śmieszne, za chwile już tylko pozostanie porównać urny a dusza? Ona zawsze jest młoda. Czas ucieka. Ważne są wartości ponadczasowe a to, co jest przed oczyma, za chwilę straci na wartości. Może dlatego, że jest takie ulotne, aż tyle kosztuje? A może to zwykły hedonizm. 

Czasem mam ochotę ponarzekać trochę, pogadać po próżnicy, zwłaszcza gdy okoliczności są sprzyjające. I chyba teraz takie są. 

Miałabym ochotę, jak kiedyś, napisać konkretnie co mi chodzi po głowie ale wiem już, że jeśli chce, aby ktokolwiek poszukał kuchennego noża w mojej kuchennej szafce, żeby wbić mi go w dowolne miejsce na moich plecach, to jest to właśnie to. Dlatego też nie zastosuję tej metody

Kiedyś, dawno temu, zastanawiałam się jak to jest, że niektórzy mogą mówić cokolwiek bez przypiekania ich za karę w ramach konsekwencji a niektórzy, muszą odpowiedzieć za każde słowo, które nie wszystkim się podoba. Spotkałam więcej takich jak jedni i drudzy. 

Myślę, że Ci, którzy nie muszą odpowiadać są słabi i mało interesujący a ich poglądy giętkie i bez kręgosłupa. 

 Trzymając się tej tezy, domniemuje, że Ci, którzy odpowiadają za swoje słowa i postawy muszą drogo płacić za nie uginanie się pod naporem opinii. Co więcej, czasem w ramach społecznego eksperymentu muszą być gotowi do znoszenia egzaminów, sprawdzianów, lekcji czy wejściówek bez zapowiedzi.

Reasumując, bardzo dobrze, ponieważ jeśli jednostka jest gotowa stwarzać pozory silnej, musi być gotowa do weryfikacji głoszonych poglądów, nawet za cenę niewygód i sypanych kamieni czy piasku w tryby roweru. 

Życie jak w oblężonej twierdzy jest wtedy, kiedy uwierają nawet buty, ale kiedy umiesz radzić sobie z brukiem, po którym stąpasz nawet twierdza może okazać się pałacem. Wszystko zależy od Ciebie, od tego jak bardzo umiesz się cieszyć z tego, co masz. Jeśli zaś łatwo przychodzi Ci narzekanie, poświęcisz dużo czasu w każdych okolicznościach i nie zdołasz wspinać się ponad i dostrzec wolności, która niczym promień słońca muska Cię po policzku, aby wzbudzić Twój uśmiech. Bo oto wszystko może być drogą do wolności, albo wszystko może okazać się więzieniem. Twój wybór.