Życie, strona 22

Jest rzeczą niepojętą, że po latach wracam myślami do wydarzeń, które wydają się zamknięte na zawsze. Tak jednak nie jest. Tamte wydarzenia wciąż są aktualne, wracają niczym bumerang co jakiś czas z większym lub mniejszym natężeniem. Jak pogoda, która powtarza co sezon swoje warunki tak wielu autorów działań powtarza swoich poprzedników, naiwnie sądząc, że są oryginalni. Tymczasem, jak mawia przysłowie kobieta po czterdziestce widziała już wszystko i zaskoczyć ją może naprawdę nie wiele. 

Jednak po latach walki, zorientowałam się, że w tej dziwnej historii bynajmniej nie chodzi o mnie ale o zaistnienie poszczególnych jednostek samych przed sobą. To dla siebie wykonują różne akrobacje, marząc o zadziwieniu świata. Bo przecież, jak mawiał mój młody stary kierownik najbardziej interesująca jest władza, zaraz potem pieniądze a potem seks. Albo nie, mówił znowu, najpierw władza, potem seks a potem pieniądze. I tak do dziś nie może się zdecydować. A czas mija... 

Krople deszczu dudnią spadając na dach. Mile ciepło prawie mnie dotyka, kiedy siedząc przy oknie patrzę na zielone już drzewa. Nareszcie wiosna ruszyła pełną parą. Tak długo to trwało w tym roku. A jednak pod upływającym czasem skrywa się normalność. Gorąca herbata parując cytryną z ulubionej filiżanki przypomina, że na zewnątrz jest deszczowo i chłodno a miło jest ukryć się pod mięciutkim kocykiem czytając co nieco tu i tam. Przeglądam prasę, wiadomości, oferty i reklamy. Krzykliwe nagłówki bez treści są zmorą odbiorców. Żadnych konkretów. Kliknij bo liczy się statystyka. 

A deszcz wciąż pada... 

Krótka rozmowa przez telefon i ktoś wie więcej. Bynajmniej nie mówię o rozmówcy. Mówię o słuchaczu, który niezaleznie od Twojej wiedzy i często wbrew woli uczestniczy w rozmowie. Właściwie nie Twojej a mojej, bo przecież to moje życie. Potem krótka chwila, czasem dłuższa i reakcja. Z reguly złośliwa, wredna, wręcz mściwa i nie wiem dlaczego. Potem ktoś się odzywa z dziwnego państwa, jakim określam internet i niemal z szatańskim śmiechem pyta: zdziwiona? To miło oszukać człowieka, to czysta przyjemność udawać kogoś innego. Czas mija, schemat zostaje. Dlaczego? Bo człowiek wciąż pozostaje ten sam. Nie ten sam ale wnętrze zostaje to samo. Czas mija, wciąż ich spotykam, wciąż mnie słuchają, wciąż obstawiają, kto, kiedy, z kim i nawet te, które uchodzą za święte wystają przede mną spełniając uczynek. No cóż, czekają kiedy polegnę. Tymczasem czas mija, nic się nie zmienia. I znowu spotykam te same zdziwione oczy. Nie  zapytaja:w czym sekret, gdzie tajemnica, dlaczego nie robisz tego, co wszyscy?

Odpowiedź jest prosta, dla nich zbyt trudna. Nie mogą tego zrozumieć, że jestem spokojna, że jestem szczęśliwa. Śpię, jem, sądzę kwiaty pełna spokoju i rozchmurzona. A wszystko po mimo... Już pomysłów nie starcza, przecież to takie proste a jednak jak ugryzc, jaką kłodę podłożyć. Tak wiele czasu spędzają na scenariuszach. I wszystko na nic. 

A życie płynie. 50 minęła. Na nic się zdało zniszczenie tortu. Tylko te oczy... zdziwione... w czym tkwi twój sekret? Jak to możliwe... 

Dziś świat jest pusty. Ludzie rozbogacieli. Żadnych wartości i dużo wolnego czasu. To cała przyczyna upadku. Zakłady o życie, poker o cudzą żonę, karty na zdrowie zapite szklaneczką wiski. Papieros już nie wystarcza, cygaro... I Bentley bo jakże nie podsłuchiwać telefonicznych rozmów... To takie podniecające... Tylko dlaczego ona wciąż nie pyta i nie upada w to nasze błoto ? Dlaczego z tym jednym mężem prowadzi tak nudne życie? A gdzie miejsce na porno? Nie ma wódczanego żadnego szczeniaczka? To takie nudne.... a jednak tajemnicze... 

Sądząc po reakcjach wokół i poczynaniach grupy, co to skłonna jest czytać tylko nagłówki artykułów, które zresztą chyba sami piszą, zbyt szybko wyciągają wnioski podsłuchując i podglądając. Czasy mamy niestety technologicznie rozbudowane do tego stopnia, że każdy bardziej rozgarnięty może stać się przysłowiowym hakerem, chcąc podsłuchiwać lub podglądać kogokolwiek. Zakup sprzętu nie kosztuje fortuny a może przynieść fortunę. Jak tak patrzę i wyciągam jakieś wnioski, widzę, że zmienia się tylko personaż, który to nie zna starych historii a przejmuje schedę po kolegach i marząc o owej fortunie i próbuje pociągać za sznurki niewidzialnych cugli. Po latach, kiedy w eterze pozostaje legenda o tym czy o tamtym, młode pokolenie nie zna smaku starych historii, które to mogą zmienić czyjeś życie na lepsze bądź zgubić je dokumentnie. Czują tylko smak miętych banknotów, które kojarzą im się z wolnością. A szkoda, bo historie czasem warte są znania w detalach, rozpoczynają bowiem proces myślenia a czasem nawet poszukiwania prawdy. Prawda, jako rzecz względna, zależy czego dotyczy, jeśli kieruje do źródła i zmienia człowieka od wewnątrz warta jest postawienia drogowskazu. Tak więc sądzę, że czas przyszedł, aby przynajmniej co poniektórym objaśnić nieco z przeszłości i wskazać przyszłość, nie zapominając o teraźniejszości. 

Dzień za dniem i mijają lata. Niektórzy zostają nastolatkami na zawsze, niektórzy nawet dziećmi, niektórzy starzy się już urodzili a niektórym czas się nie zatrzymuje. Gdyby tak chcieć siebie umieścić w jakiejś kategorii to chyba nie byłoby to takie proste. Dlaczego? Otóż dlatego, że etapy są różne i trzeba się umieć wpasować. Teraz jest taki czas, kiedy czas nieco zwolnił a my razem z nim. U wielu niepokój wewnętrzny się wzmógł a inni wciąż cieszą się spokojem. To może wydać się dziwne a może nawet nieskromne ale wewnętrzna radość i taki też spokój pozwalają mi na normalne życie. Patrzę wokół siebie i widzę jak pod przykrywką leniwie upływającego czasu energia kipi chcąc się uwolnić. Co Ty masz w głowie? - pada pytanie. Można to rozpatrywać obelzywie, ironicznie, ciekawsko lub beznamiętnie. Trzeba mieć dużo odwagi, żeby zadać takie pytanie bo zawsze je można skierować w stronę autora. Gdyby jednak chcieć odpowiedzieć na to pytanie, rzeczywiście odpowiedź jest dość skomplikowana. Chcąc odpowiedzieć uczciwie, musiałabym powiedzieć, że dużo. Dużo i skrajnych myśli, wspomnień, wniosków, podsumowań a jednocześnie szaleństwa, radości i gotowości do zrobienia czegoś jeszcze. Tym bardziej, że wiosna powoli i bez zbędnego pośpiechu prostuje swoje liście ze snu, jak wczoraj wyleniala wiewiórka na moim drzewie. 

No i kiedy tak wymyśliłam sobie kawałek ogrodu, kupiłam rośliny i wszystko inne, posadziłam i cierpliwie czekam aż owe rośliny zdecydują się rozpocząć nowe życie tu, w moim wymyślonym miejscu. No i rzeczywiście, powoli zmienia się miejsce, które zaorałam. Hortensje wypuszczają liście, serduszka wypuszczają liście a zaraz po nich miniaturowe kwiatki, posadzone na nowo hiacynty nie przestają kwitnąć choć byłam pewna, że stracę je bo przecież wykopałam je w pełni kwitnienia. To miłe zaskoczenie, że się nie dały i są silne i kwitną, pachnąc jednocześnie.

Teraz, kiedy myślę o dzieleniu się swoimi myślami tutaj, mam na uwadze swoją historię ale pewnie uszczknę coś z życia innych i dopiszę tu jako ciekawostkę przyrodniczą. Mam nadzieję, że nie będzie nudno. Może się powtórzę ze starych historii ale żadnych wymyślonych zdarzeń.