Życie, strona 7

Czasem życie przegania użytkownika a znaczy to tyle, że ów użytkownik ma szczytne cele i zamiary, ale nie radzi sobie zwyczajnie ze sobą. Obiecuje sporo, teoretycznie wyznaje wiele szlachetnych zasad i cały rozbija się o codzienność. Jakie to żałosne. I jakże prawdziwe. Niestety zbyt często spotykane. Ofiarami takich straceńców są zazwyczaj ufne istoty, płeć nie gra roli, a jednak słabszy bo zaangażowany emocjonalnie. Sprawca pozornie się angażuje, ale tylko do granic swego egoizmu. Tych granic strzeże pilnie i przy próbie ich przekroczenia niczym wojownik wychodzi na wojnę, aby zwyczajnie zabić winowajcę. I tu przeważnie ma wolne pole. Nikt nikogo nie wspiera, nikt niczego nie widzi, hulaj duszo piekła nie ma, mawiają niektórzy. Jeśli jednak zdarzy się inaczej a scenariusz zawierać będzie wsparcie ofiary, życie napisze inne sceny, być może bardziej urokliwe. Mniej drastyczne i być może ktoś przetrwa, być może zrozumie i podejmie wlasciwe decyzje.

Święta i po świętach. Nowy rok miał nadejść i jest. Dzień za dniem. Globalne problemy niosą za sobą chęć zarządzania jednym przedsiębiorstwem w którym niczym w fantastycznej literaturze, rządzą istoty z nadprzyrodzoną mocą a reszta leży plackiem ze strachem unosząc płuca w cichym oddechu. Że też akurat teraz wymyślili realizację swoich planów. Że też akurat teraz zechcieli zepsuć do reszty, to co jeszcze było. Ale może to i dobrze, bo właściwie nie było nic pięknego a jeśli, to tylko chwile. Biblia mówi, że piękne dopiero będzie i w tej sytuacji nie zostaje nic innego, jak trzymać się obietnic zawartych właśnie w Biblii.

Korzeniem wszelkiego zła jest miłość pieniędzy... mówi Biblia i jak tu jej nie wierzyć, skoro wszystko wokół potwierdza tę regułę. 

Dla pieniędzy gość wspina się na czwarte piętro po balkonach albo zeskakuje z dachu na upatrzone miejsce. Przykleja twarz do szyby z nadzieją, że o trzeciej nad ranem ona nie zdoła go zobaczyć po czym schodzi na dół i relacjonuje, co widział. Za to dostaje swoją dolę.

Dla pieniędzy gość włamuje się do telefonu i oddaje zainteresowanym zapisy rozmów, smsów, stron internetowych i wszystkiego innego, co można znaleźć i za to dostaje swoją dolę. 

Za pieniądze ludzie jadą, ustawiają się w kolejki i czekają, że zainteresowany wejdzie i stanie na końcu. Wtedy każdy wypowie swoją kwestię. Wiadomość zostanie przekazana.

Za grube pieniadze realizuje się plany partii politycznych, wystarczy sprzedać swoje poglądy lub wartości, o ile się je w ogóle ma. W tym akurat wypadku, z reguły, nie ma co sprzedawać bo już w historii mieliśmy liberum veto i zasadę kto da więcej. Powtórka z historii, w sumie nic nowego oprócz wydania. Chciałoby się nawiązać do rzeczywistości ale zaraz znajdą się tacy, co już byli u moich drzwi i usiłowali mi wetknąć do gardła swoją rację. Niech więc zostanie zawaluowany mój protest przeciw kłamstwu i aktualnemu oszustwu w globalnym wymiarze z nadzieją, że wszystko ma swój czas.

 I znów dość długo tu nie zaglądałam. Minął miesiąc, dzień stał się krótki a noc zbyt długa. Jesienno zimowe deszcze i mgliste poranki powtarzają się niczym zaplanowane kalendarzowe daty. W oknie, zamiast znajomego widoku, wciąż widzę rozlane mleko, szczelnie wypełniające dolinę. Kolorowe liście opadły bezpowrotnie, aby za kilka miesięcy znów odżyć i zacząć od nowa. Spacerując, słyszę trucht i rżenie zmęczonych koni. Z grubą, gęstą zimową sierścią nie przypominają tych, które jeszcze niedawno lśniły w radosnym słońcu. Codziennie słyszę smutny, czasem rozpaczliwy głos, który mówi: ale wszystko już było. I w milczeniu rozważam to w swojej głowie. I wiem, że nie było, dopiero będzie, bo wiara jest pewnością...

Obj. 21:1-6 1. I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.

2. I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego.

3. I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi,

4. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.

5. I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe,

6. I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota. 

Chodząc po kostki w żółtych, jesiennych liściach slysze przyjemny szelest. Wciaz, choć powoli liscie spadają z drzew, tworząc wydmy, które przy byle podmuchu wiatru zmieniają swoj kształt i formę. Zanurzajac w nich buty i słysząc to smieszne szurszanie chce znowu być małą dziewczynką z warkoczykami. Niestety, czas beztroski już minął i nie ma do niego powrotu. Została dorosłość,  odpowiedzialność i świadomość. Te wymienione cechy nie eliminują radości, poczucia humoru, poczucia spełnienia a nawet szczęścia. Bo cóż to takiego szczęście? Dla jednych zdrowie, spokój, rodzina, dla innych pelne kieszenie i nadymanie się niczym wielka ropucha w czasie godowym. Mieć lepiej i więcej. Koszt bez znaczenia. Najważniejsze mieć. Spotykam ludzi, którzy emanuja swoją radością i spokojem wokół ale spotykam tez ludzi, którzy próbują zawłaszczyć cudzą przestrzeń, wolność, chcą stać się decydentami radości i reżyserami czyjegoś zycia. Mówią dużo, czasem z sensem, jednak całokształt sklada się na odarcie towarzysza podróży z godności i dobr wszelakich. Myślę więc, że najlepiej jest trzymać się z dala od takich personaży. Spokój nie ma ceny.

 Ps. 121:1-8

1. Oczy moje wznoszę ku górom: Skąd nadejdzie mi pomoc?

2. Pomoc moja jest od Pana, Który uczynił niebo i ziemię.

3. Niechaj nie da się potknąć twej nodze, Niech nie drzemie stróż twój.

4. Oto nie drzemie ani nie zasypia stróż Izraela.

5. Pan stróżem twoim, Pan cieniem twoim po prawicy twojej.

6. Słońce nie będzie cię razić za dnia ani księżyc w nocy.

7. Pan strzec cię będzie od wszelkiego zła, Strzec będzie duszy twojej.

8. Pan strzec będzie wyjścia i wejścia twego, Teraz i na wieki.